शासनाच्या प्रत्येक उपक्रमात सहभागी होत घरोघरी जाऊन सेवा दिली. कोरोनाकाळात जीव धोक्यात घालून शासनाची मदत केली.
प्रसंगी गावकऱ्यांचा रोष सहन केला, अनेकदा मारहाणही झाली.पण तरीही आम्ही सेवेत कुचराई केली नाही. शासन एकना एक दिवस आमची आशा पूर्ण करेल, या आशेवर आम्ही राहिलो.पण आमचा भ्रमनिरास झाला. सेवेत कायम करणे तर दूर, नियमित मानधन सुद्धा दिलेले नाही. पण आता अरपारची लढाई आम्ही लढणार असून, वेतनाची ग्वाही दिल्याशिवाय कामावर जाणार नाही, असा इशारा या आशांनी दिलाय.
